Op een fiets, met wielen zonder banden, zit een menselijk geraamte, de rug naar het stuur gekeerd. Een gevaarlijke houding.
Twee bomen, 35m. van elkaar, zijn onder de kruinen met elkaar verbonden door een schuin oplopende stalen kabel. Het is een ingreep van de Luikse kunstenaar Johan Muyle. Hij bedacht dit soort sokkel om een sculptuur hoog in de lucht tussen de bomen heen en weer te laten bewegen. Johan Muyle is in Vlaanderen minder bekend, omdat hij er zelden geëxposeerd heeft. Toch is hij een van de meest representatieve Belgische beeldende kunstenaars van het moment, en heeft door talrijke tentoonstellingen in het buitenland een internationale reputatie opgebouwd.
De sculptuur van Muyle in het Middelheim is een assemblage, een medium waarmee de kunstenaar reeds dertig jaar vertrouwd is. Op een fiets, met wielen zonder banden, zit een menselijk geraamte, de rug naar het stuur gekeerd. Een gevaarlijke houding. Het geraamte is bekroond met een vol zwart hoofd, dat een afgietsel van het hoofd van Muyle zelf blijkt te zijn. De knoken van de benen zitten vast aan de pedalen. Die van de armen zijn breeduit zijwaarts gespreid als om het evenwicht te bewaren... Het is een illusie. In feite wordt de stabiliteit verzekerd door een tegengewicht dat met een lange staaf onderaan de fiets vastzit. Er is ook een los touw dat tot op de grond hangt. Door aan het touw te trekken, kan de toeschouwer de fiets in beweging brengen. De fiets met zijn berijder glijdt over de kabel, de spaken van de wielen flitsen in het zonlicht. De beenderen van het personage trappen dapper mee, zijn kniegewrichten zijn soepel. Nu en dan rinkelt er een belletje, opgehangen in de borstkas van het personage, alsof er een bang hart in het geraamte klopt.
Johan Muyle (°1956) woont en werkt in Luik en in Brussel.