Het ‘Vlaamse Monument’ bij uitstek. Iedere kant van het beeld vertelt een ander verhaal.
Al lijken beelden onschuldig, politiek is nooit ver weg, zo ook in dit uitzonderlijke monumentale beeld voor het Middelheimmuseum. De verbeeldingswereld van Johan Creten is bevolkt met thema’s, motieven en objecten die symbolische betekenissen krijgen.
Zo staan bij Creten bijenkorven bijvoorbeeld voor de gemeenschap, refereren eikels aan macht en politiek en symbolisreren zeedieren het onvatbare. De mossel refereert aan de vulva, maar eveneens aan de mal en dus aan de beeldhouwkunst. De Zuil staat opgesteld op een vrij verdoken plekje in het park, tussen half vergeten sacrale beelden uit de museumcollectie van Manzù, Zuniga en Mestrovic. De toeschouwer komt het beeld toevallig tegen of hij moet ernaar op zoek gaan. Door zijn monumentale verhouding gaat het beeld een natuurlijke relatie aan met de natuur. Naar dit beeld moet je ‘opkijken’. Maar op deze rustige plek geeft het ook ruimte tot bezinning. Het belang van het beeld ligt niet alleen in de techniek maar vooral in wat het vertelt over ons, over beeldhouwen, over onze bakermat, onze cultuur, de samenleving, over Vlaanderen.
De Zuil is voor Johan Creten het ‘Vlaamse Monument’ bij uitstek. Het werk is zowel geïnspireerd op de architectuur (Romeinse triomfzuilen, Romaanse en Gotische architectuur) als op de natuur (knotwilgen, zeedieren). Referenties aan een boom, een bloem, een menselijke figuur en de tentakels van een inktvis zijn overduidelijk.Maar, niets is eenduidig. Iedere kant van het beeld vertelt een ander verhaal. Ook de korreligheid van het materiaal (polyester met marmerpoeder) en de spanning tussen de verschillende vormen zijn essentieel.
Johan Creten (°1963) woont en werkt in Parijs en ook waar men hem vraagt; van Rome, Miami en New-York tot Shangai.