Bij de nieuwbouw van het nieuwe districtshuis op de Bist in Wilrijk was er ook een sokkel (met water- en elektriciteitsaansluiting en datavoorziening) waarop tijdelijke kunstintegraties konden plaatsvinden. Als eerste kunstwerk werd gekozen voor Noch Einmal (1990) van Henk Visch uit de collectie van het Middelheimmuseum. Het werk bleef 12 maanden staan op De Sokkel bis.
In samenwerking met CC de Kern, lokaal cultuurbeleid Wilrijk, Academie Wilrijk, Cultuurantenne Wilrijk.
De kunstenaar
Henk Visch (° Eindhoven, Nederland 1950) is vooral een tekenaar en graficus. Begin jaren tachtig stelt hij voor het eerst beelden tentoon. Aan de sculpturen van Visch liggen herinneringen, dromen, indrukken en associaties ten grondslag. Doorheen heel zijn oeuvre werkt hij met zeer uiteenlopende materialen en vormen, hij maakt zowel figuratief als abstract werk en laat veel verschillende thema’s aan bod komen.
Ook in de titels die hij gebruikt, zit niet één lijn: het gaat van ‘zonder titel’ over zeer poëtische en filosofische titels tot titels. De titels zeggen niets over het werk. Voor Visch ontstaat de betekenis van een beeld in het kijken van de toeschouwer.
Het kunstwerk
- Materiaal: Brons
- Afmetingen: 104 x 30 x 20,5 cm
Deze bronzen sculptuur van Henk Visch is een groot been, groter dan op mensenmaat. We kunnen niet achterhalen of het een mannen- of vrouwenbeen is. Een been doet ons in de eerste plaats denken aan wandelen of lopen, aan beweging. Toch kan dit been niet echt in beweging komen: daar zijn twee benen voor nodig. Wel ondervinden we de illusie van beweging en van labiel evenwicht, effecten waarmee Visch vaak speelt.
De titel helpt ons niet verder om het beeld betekenis te geven. Het is dan ook aan de kijker om er zelf een gesprek mee aan te gaan. Zelf verklaart hij de titel Noch Einmal met het feit dat de sculptuur in een oneindige oplage bestaat van verschillende formaten.
“Het functioneert parallel met mijn bestaan en loopt als het ware met mij mee. De titel herinnert mij er een steeds weer opnieuw aan een exemplaaar te laten gieten.”
