- De nummers van de kunstwerken komen overeen met de nummers op de tentoonstellingsroute in de bezoekersgids.
- Je vindt deze kunstwerken ook in de virtuele tour.
Aan het begin van zijn carrière heeft de kunstenaar zijn eerste en tweede naam vervrouwelijkt tot ‘Pascale Marthine’; daarmee wilde hij het belang ontkrachten dat in de kunstwereld wordt gehecht aan auteurschap en gender. Tayou werkt met diverse media en rond uiteenlopende topics. Of het nu gaat om sculpturen, installaties, video’s, tekeningen of objecten, zijn kunst draait altijd om de hybride kruising tussen verschillende culturen, het parcours van het individu in de geglobaliseerde wereld, en de plaats en perceptie van zijn Afrikaanse identiteit daarin. Tayou’s werk was te zien in solo- en groepstentoonstellingen over de hele wereld, onder meer in Mu.ZEE (2019), Bozar (2015), tijdens Documenta 11 in Kassel (2002), op de Biënnale van Venetië (2005, 2009), in Turijn (2008), Tate Modern in Londen (2009), op de Biënnale van Gwangju (1997 en 1999), in Santa Fe (1997),Sydney (1997), Havana (1997, 2006).
Le Chemin du Bonheur (2012)
Nummer 1 op de tentoonstellingsroute
Locatie: kunstpark
De tentoonstelling begint (en eindigt) met een optimistische noot: er is een weg naar een gelukkiger toekomst. Tayou tekent met zijn typische felle kleuren een alternatief pad uit waarover we samen kunnen flaneren, in het Middelheimmuseum en daarbuiten. Hij schetst een beeld van een leven met “elke dag de eeuwige zon onder onze voetstappen”. Voor Tayou kan het museum een plek zijn waar we elkaar ontmoeten, waar we ideeën uitwisselen en waar we van elkaar leren. Le Chemin du Bonheur suggereert een mogelijke toekomst van verzoening, één met een gezamenlijke route die het koloniale verleden overstijgt.
Pascale Marthine Tayou, Le Chemin du Bonheur (2012) © Copyright The Artist/De kunstenaar, Photo: Léonard Pongo, Courtesy Galleria Continua
La Paix des Braves (2019 / 2021)
Nummer 18 op de tentoonstellingsroute
Locatie: kunstpark
Straatstenen staan symbool voor protest en revolutie. Met stenen gooien maakte deel uit van opstanden doorheen de geschiedenis: de Julirevolutie van 1830 in Frankrijk, Mei ‘68 en de Palestijnse Intifada bijvoorbeeld. Maar de moedigen hebben de opstand gestaakt: ze hebben de witte vlag, het internationale vredessymbool, gehesen. Het moment waarop de wapens zwijgen, is het enige moment dat Tayou bevalt. “De rest is onzin en overbodig.” Het getuigt van moed om de strijdbijl te begraven en niet langer de hakken in het zand te zetten. De installatie combineert de noodzaak van herstel – wat verkeerd zat werd afgebroken – met de wens tot verzoening – alle kleuren in deze stapel stenen werken samen om tot vrede te komen.
Pascale Marthine Tayou, La Paix des Braves (2019 / 2021) © Copyright The Artist/De kunstenaar, Photo: Léonard Pongo, Courtesy Galleria Continua
